یک رویکرد سیستماتیک برای طراحی سیستم پشتیبانی تصمیم گیری گروهی چند مشخصه در محیط های ناهمگن

امروزه در بسیاری از محیط های تصمیم گیری احتیاج به گرفتن تصمیم به صورت دسته جمعی و گروهی است. در تمامی این مسائل چندین گزینه و مشخصه وجود دارند که گزینه ها با توجه به مشخصه ها ارزیابی می شوند. تصمیم گیرندگان ممکن است به لحاظ دانش و تجربه ی متفاوتی که از مسائل دارند، از انواع مختلفی از اطلاعات برای بیان ارزیابی خود استفاده کنند و این بدان معناست که محیطی ناهمگن در بسیاری از مسائل تصمیم گیری وجود دارد. این ارزیابی ها می تواند با استفاده از اعداد حقیقی، اعداد بازه ای، علائم بیانی و مجموعه های فازی بیان شوند. نظریه ی مجموعه ی فازی توسعه ی نظریه ی مجموعه ی معمولی است. فازی بودن به انواع مختلف ابهام و عدم اطمینان و به خصوص به ابهامات مربوط به زبان بیانی و طرز فکر بشر اشاره دارد. از این رو به کار گرفتن مجموعه های فازی در تصمیم گیری ها می تواند به صورت ریاضی با ابهامات ذهن آدمی برخورد کند و در گرفتن تصمیم نهایی، طرز فکر تصمیم گیرنده را به کار بگیرد. مجموعه های فازی انواع گوناگونی دارد و هر یک با توجه به دانش تصمیم گیرنده می تواند در ارزیابی گزینه ها به کار گرفته شود. هم چنین ، در جهان واقعی بین مشخصه های مورد ارزیابی روابط بازگشتی و باز خورد هایی وجود دارد و در نظر گرفتن این روابط در گرفتن تصمیمی مطمئن تر الزامی است. از طرفی سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری بنا به ماهیتشان امکان تصمیم گیری را سرعت می بخشند چرا که بر سیستم های کامپیوتری تکیه دارند و از این رو ادغام دو حوزه ی سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری و مدل های تصمیم گیری چند معیاره می تواند ابزاری توانمند برای تصمیم گیری ارائه دهد. تحقیق حاضر بر آن است که با ادغام دو حوزه ی سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری گروهی و تصمیم گیری چند مشخصه ی ناهمگن یک سیستم کارامد برای تصمیم گیری گروهی ایجاد کند به گونه ای که به تصمیم گیرندگان این اجازه را بدهد که در بیان ارزیابی های خود از انواع مختلفی از اطلاعات استفاده کنند. در این سیستم تصمیم گیری، با روابط بازگشتی موجود بین مشخصه ها با استفاده از دو روش dematel فازی و anp فازی سازگار شده برخورد می شود. در روش anp فازی سازگار شده، با استفاده از یک روند تکاملی، الگوریتم ژتیک، سازگاری ماتریس مقایسات زوجی فازی بهبود می یابد که قدمی بزرگ در سرعت بخشیدن به گرفتن تصمیمی مطمئن است. سازگاری از جمله مواردی است که در صورت نبود آن نمی توان به قضاوت تصمیم گیرنده در مورد مسئله اطمینان کرد و با افزایش مشخصه ها انجام مقایسات زوجی سازگار سخت تر و زمان بر تر می شود و از این رو روش ارائه شده در این تحقیق امکان رسیدن به ماتریسی سازگار را در کمترین زمان فراهم می کند و به دلیل فازی بودن آن با ابهامات ذهن تصمیم گیرنده برخورد می کند که در عمل بسیار ارزشمند است. در نهایت این الگوریتم تصمیم گیری با روش تاپسیس فازی مقایسه شده است و برای نشان دادن کارایی سیستم پشتیبانی تصمیم گیری گروهی در یکی از صنایع لامپ سازی برای انتخاب تامین کننده مورد استفاده قرار گرفته است.